Neem een kind in gedachten...
Neem dit kind vervolgens denkbeeldig mee in het werk wat je verricht en de besluiten die je daarin maakt. En vraag je af: hebben deze besluiten een positief gevolg voor de toekomst van dit kind?
Mac Macartney vertelt hoe inheemse mensen in Canada besluitvorming in hun gemeenschap hebben georganiseerd. Van Moeder Aarde hebben ze geleerd: alle levende wezens zetten nakomelingen centraal in hun manier van leven. Dus maken ze elke keer wanneer een beslissing moet worden genomen een klein vuurtje aan in het midden van de raadscirkel. 'The children's fire'. Dit vuur is een belofte dat geen wet en geen handeling geaccepteerd wordt die schade toebrengt aan kinderen.
Zoveel kilometers verderop op het continent Afrika, hebben de nomaden die bij het Tsjaadmeer leven een vergelijkbare manier van besluitvorming: “Voordat je een belangrijk besluit neemt, moet je bedenken wat de afgelopen zeven generaties in deze situatie zouden hebben gedaan en wat het gevolg van een besluit voor de komende zeven generaties zal zijn.” (activiste Hindou Oumarou Ibrahim uit Sahel)
Stel je voor dat machtige instituties ook een children’s fire zouden aansteken tijdens het maken van besluiten. Hoe zou de samenleving er dan uit zien? Of zoals Macartney het andersom formuleert:
“What kind of society is it that would not place the children’s fire at all institutions of power?”
Bekijk Maccartney's volledig betoog in deze video: